بِالْعَدْلِ وَالشَّفَقَةِ، وَعَلَى الرَّعِیَّةِ بِالاِْنْصافِ وَ حُسْنِ السّیرَةِ، وَبارِکْ
به عدالت داشتن و دلسوزى و بر ملت به انصاف و خوش رفتارى و برکت ده
لِلْحُجّاجِ وَالزُّوّارِ فِى الزّادِ وَ النَّفَقَةِ، وَاقْضِ ما اَوْجَبْتَ عَلَیْهِمْ مِنَ الْحَجِّ
براى حاجیان و زائران در توشه و خرجى و به انجام رسان آنچه را بر ایشان واجب کردى از اعمال حج
الْمُسْتَمِعینَ بِالاِْتِّباعِ وَالْمَوْعِظَةِ، وَ عَلى مَرْضَى الْمُسْلِمینَ بِالشِّفآءِ
شنوندگان به پیروى کردن و پند گرفتن و بر بیماران مسلمان به بهبودى یافتن
وَالرّاحَةِ، وَعَلى مَوْتاهُمْ بِالرَّاْفَةِ وَالرَّحْمَةِ، وَعَلى مَشایِخِنا بِالْوَقارِ
و آسودگى و بر مردگان آنها به عطوفت و مهربانى کردن و بر پیرانمان به وقار
وَالسَّکینَةِ،وَعَلَى الشَّبابِ بِالاِْنابَةِ وَالتَّوْبَةِ،وَعَلَى النِّسآءِ بِالْحَیآءِ وَالْعِفَّةِ،
و سنگینى و برجوانان به بازگشت و توبه و بر زنان به شرم و عفت
وَعَلَى الاَْغْنِیآءِ بِالتَّواضُعِ وَالسَّعَةِ،وَعَلَى الْفُقَرآءِ بِالصَّبْرِ وَالْقَناعَةِ،وَعَلَى
و بر توانگران به فروتنى و بخشش کردن و بر مستمندان به شکیبایى و قناعت و بر
الْغُزاةِ بِالنَّصْرِ وَالْغَلَبَةِ، وَعَلَى الاُْسَرآءِ بِالْخَلاصِ وَالرّاحَةِ، وَعَلَى الاُْمَرآءِ
پیکار کنندگان به یارى و پیروزى و بر اسیران به رهایى یافتن و آسودگى و بر زمامداران
وَالْعُمْرَةِ، بِفَضْلِکَ وَ رَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.
و عمره بوسیله فضل و رحمت خودت اى مهربانترین مهربانان.
این دعا از دعاهاى مشهور و معروف و داراى محتواى عالى است و مرحوم «کفعمى» آن را در «مصباح»(1) نقل کرده است:

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
اَللّـهُمَّ ارْزُقْنا تَوْفیقَ الطّاعَةِ، وَبُعْدَ الْمَعْصِیَةِ، وَصِدْقَ النِّیَّةِ، وَعِرْفانَ
خدایا روزى ما کن توفیق اطاعت و دورى از گناه و صدق و صفاى در نیّت و شناختن آنچه
الْحُرْمَةِ، وَاَکْرِمْنا بِالْهُدى وَالاِْسْتِقامَةِ، وَسَدِّدْ اَلْسِنَتَنا بِالصَّوابِ
حرمتش لازم است و گرامى دار ما را بوسیله هدایت شدن و استقامت و استوار کن زبانهاى ما را به درستگویى
وَالْحِکْمَةِ، وَامْلاَْ قُلُوبَنا بِالْعِلْمِ وَالْمَعْرِفَةِ، وَ طَهِّرْ بُطُونَنا مِنَ الْحَرامِ
و حکمت و لبریز کن دلهاى ما را از دانش و معرفت و پاک کن اندرون ما را از غذاهاى حرام
وَالشُّبْهَةِ، وَاکْفُفْ اَیْدِیَنا عَنِ الظُّلْمِ وَالسَّرِقَةِ، وَاغْضُضْ اَبْصارَنا عَنِ
و شبهه ناک و بازدار دستهاى ما را از ستم و دزدى و بپوشان چشمان ما را از
الْفُجُورِ وَالْخِیانَةِ، وَاسْدُدْ اَسْماعَنا عَنِ اللَّغْوِ وَالْغیبَةِ، وَتَفَضَّلْ عَلى
هرزگى و خیانت و ببند گوشهاى ما را از شنیدن سخنان بیهوده و غیبت و تفضل فرما بر
عُلَمآئِنا بِالزُّهْدِ وَالنَّصیحَةِ، وَ عَلَى الْمُتَعَلِّمینَ بِالْجُهْدِ وَالرَّغْبَةِ، وَعَلَى
علماى ما به پارسایى و خیرخواهى کردن و بر دانش آموزان به کوشش داشتن و شوق و بر
1. مصباح کفعمى، صفحه 280.