برپشت من نشسته، طرح سیاه خنجر
بی شک تحمل آن، سخت است بی برادر

خورشید تاب ماندن، درکربلا ندارد
چون کوفیان شکستند، آیینه های باور

زخمی ترین نگاهم، دراین غروب دلتنگ
بر دوش می کشاند، نعش علی اکبر

جا مانده روی دستم، یک بوسه از اباالفضل
بر روی دست مولا، زخم علی اصغر

هفتاد و دو کبوتر، همراه نور رفتند
من مانده ام کنار یک دشت، یاس پرپر

اینک منم زنی که دراوج بردباری
می روید از گلویش، گل های تیز خنجر

منبع: کتاب این شرح بی نهایت

نوشته شده در شنبه 91 اسفند 26ساعت ساعت 9:57 عصر توسط سید.محمد علی شهرام شمس| نظر بدهید