ابلیس شبی رفت به بالین جوانی 
                                                              آراسته با شکل مهیبی سر بر را 
گفتا که « منم مرگ و اگر خواهی زینهار  
                                                              باید که بگزینی تو یکی زین سه خطر را 
یا آن پدر پیر خودت را بکشی زار 
                                                              یا بشکنی از خواهی خود سینه و سر را 
یا خود ز می نابکشی یک دو سه ساغر 
                                                              تا آنکه بپوشم ز هلاک تو نظر را » 
لرزید از این بیم جوان بر خود و جا داشت 
                                                              کز مرگ فتد لرزه به تن ضخیم تر را 
گفتا : « پدر و خواهر من هر دو عزیزند        
                                                              هرگز نکنم ترک ادب این دو نفر را 
لیکن « چو به می دفع شراز خویش توان کرد 
                                                              می نوشم و با وی بکنم چاره ی شر را » 
جامی دو بنوشید چو شد خیره ز مستی 
                                                              هم خواهر خود را زد و هم کشت پدر را 
ای کاش شود خشک بن تاک و خداوند 
                                                              زین مایه شر حفظ کنند نوع بشر را