در این آسمان پر ستاره ، یکی از  ستاره ها در آسمان نیست! 

سپیده می آید اما خبری از رنگ آبی آسمان نیست! 

خورشید در قلب آسمان نشسته و میسوزاند قلبش را ...

چه بی رحمانه میسوزاند قلب  آسمان را ....

غروب که می آید ما قلب سوخته ی آسمان را میبینیم

می بینیم که آسمان دیگر آبی نیست ، سرتاسر سرخ است و دلگیر...

دلتنگ فردا نیستم ، فردا که میرسد دلتنگیهایم بیشتر میشود...

حال آسمان خوب نیست ، دیگر غروب برایم زیبا نیست ،

 دلم برای آسمان میسوزد، آسمان هم دلش برایم سوخته و  

باز در غم من نشسته است!

شعری بدون قافیه ، تشبیه نمیکنم خورشید را به قلب آسمان ،

 زیرا خورشید قلب آسمان است ،

ماهی که شبها در آسمان می آید بهانه است!

بهانه ای برای تسکین دلها ، برای اینکه دلی برای آسمان نسوزد ،

یک بار هم آسمان را مهتابی ببینیم و چشمی به حالش نگرید!

در آین آسمان بی ستاره ، یکی از ستاره ها در آسمان مانده ،

ستاره ها همه خوابند، اما این ستاره به عشق دیدن آسمان بیدار مانده...