مادر ما، مادره تمومه عالمه

فاطمیه، مادره ماهِ مُحرمه

یه روز تو خونه نشسته بودیم

از غم احمد دل شکسته بودیم

مرهم قلب بی قرار زهرا

علی نشسته بود کنار زهرا

یه بی حیا خونه مون رو آتیش زد

انگار نه انگار، عزاداره زهرا

تا آتیـــــــــش، به پا شد

محسنــــــــش، فدا شد

مادر ما، مادره تمومه عالمه

فاطمیه، خدا هم غرقه ماتمه

اون روز تو کوچه های تنگ و باریک

یه عده نامرد با دلای تاریک

عالمو به خاک سیاه نشوندن

دل منو مادرمو سوزوندن

نا نجیبا از تو کوچه تا مسجد

با دستِ بسته، بابامو کشوندن

مــــــــــــــــادرم، پشت در

فقط گفـــــــــــت، یا حیدر

مادر ما، مادره تمومه عالمه

فاطمیه، مادره ماهِ مُحرمه

نوشته شده در سه شنبه 91 اردیبهشت 5ساعت ساعت 11:41 صبح توسط سید.محمد علی شهرام شمس| نظر بدهید