من غنچ? نشکفته بستان حسینم

من نوگل پرپر به گلستان حسینم

پژمرده گلی ریخته از گلبن زهرا

من طفل نوآموز دبستان حسینم

من کودک معصومم و مظلوم رقیه

از جسم حسینم من و وز جان حسینم

یک آه جگر سوز ز سوز دل زینب

یک قطر? اشک از بُن مژگان حسینم

من گنج نهان در دل ویران? شامم

من شمع شب افروز شبستان حسینم

آن شب که به دیدار من آمد به خرابه

وقتی پدرم دید پریشان حسینم

همراه سر خویش مرا پای به پا بود

تا جنّت فردوس به دامان حسینم

جان بر سر سودای غمش دادم و شادم

کامروز حسین از من و من زانِ حسینم

قربانی حق شد پدرم شاه شهیدان

فخر من از آن ست که قربان حسینم

روشن کن این شام سیاهم که شعاعی

از روی چو خورشید درخشان حسینم

بر پادشهان فخر از آن کرد «ریاضی»

کز لطف خدا بند? احسان حسینم

ریاضی یزدی

 

نوشته شده در دوشنبه 91 دی 11ساعت ساعت 11:8 عصر توسط سید.محمد علی شهرام شمس| نظر بدهید