عصر رسانه ها و انفجار اطلاعات نام گرفته و کشورهای غربی فرهنگ خود را بیش تر از این طریق تبیین می کنند. اما در ایران اسلامی مع الاسف توجه به زنان ایثارگر ، کم تر است و دلیل اصلی آن نیز آشنا نبودن با این مقوله است. سردبیران و نویسندگان نباید نگاه جنسیتی به مسائل زنان داشته باشند ؛ اکثر مردان در این حوزه فعالند و بیش تر به مسائل آقایان می پردازند و زبان حال آنان ها هستند. تا کنون کاری در خور شأن و ارزش زنان انجام نشده است و موضوع مسکوت مانده ؛ لذا دیدار و نشست مطبوعات با مسئولان این بخش و انتشار کتب و نشریات ، ضروری و لازم است. در بخش راهکار ؛ می توان جلساتی با حضور خبرنگاران ، پژوهشگران (مرد و زن) تشکیل داد یعنی در طرف مقابل هم نباید نگاه فمینیستی حاکم باشد ، تا راحت بتوان گفت و گو کرد. گفت و گو آغاز آشنایی و بیان مشکلات و خواسته هاست. در مراکز استانها که قطعاً کارهای کم تری انجام شده نمایندگان زنان ایثارگر باید همان برنامه های ارائه شده در مرکز را در سطح منطقه ی خود انجام دهند و منتظر نباشند تمام کارها از بالا به آن ها دیکته شود ، یا همان مرکز این امور را انجام دهد. در این صورت موضوع از غربت و مظلومیت خارج شده این مسائل در جامعه نهادینه می شود. لذا تلاش بیشتری لازم و مورد نیاز است. شهرام حیدری