موفقیت زنان ما در سالیان گذشته از یک سو حاصل تلاش و روشن بینی آنان و از سوی دیگر نتیجه اهتمام و روشنگری رهبران و مسئولین اجرایی کشور بوده است. برخی از این دستاوردها عبارتند از: 1-خودباوری: مهمترین تاثیر انقلاب اسلامی در جامعه زنان را باید تحول شخصیت زن ایرانی و تبدیل زنان خود باخته و سرخورده و سردرگم به زنانی دانست که نه تنها آرمانشهر خود را در داستان های تخیلی زن غربی جست و جو نمی کردند، بلکه خود داعیه رهبری زنان را در سر می پروراندند. زن ایرانی در اثر انقلاب افزون بر آنکه خد را در تحولات اجتماعی و تاریخی کشور خود سهیم و دارای نقش تعیین کننده می دانست، نیم نگاهی نیز به زنان دیگر داشت تا طرحی نو برای نجات و هدایت آنان در افکند. او گر چه در این عرصه به تدوین برنامه ای منسجم برای زنان ان سوی مرزها نیندیشید، اما تحولات به وجود آمده در داخل کشورش چراغی فرا روی زنان دیگر کشورها به ویژه کشورهای اسلامی می گردید. امروزه زن مسلمان فرهیخته در هر کشوری به راه سومی می اندیشد که نه بر آمده از جمود و تحجر است و نه محصول خودباختگی در برابر غرب و البته خود را در شناخت راه سوم مدیون زن ایرانی می داند. 2) ارزشمندی: زن ایرانی در عصر انقلاب اسلامی آنگاه به جایگاه ارزشی خود رسید که تجلی ارزش های انسانی شده بود، در صفوف راهپیمایی ها و پیشاپیش مردان «تجلی شهامت و حضور» در طول انقلاب و دفاع مقدس «تجلی مقاومت»، پس از شهادت همسر و فرزند «تجلی صبر » در صحنه های اجتماعی «تجلی عفاف» در عرصه دفاع سازندگی «تلاش و استقامت». به جرات می توان گفت که زنان ما به ویژه در دوران دفاع مقدس احیاگر روحیه دلاوری شجاعت و قهرمان جبهه های کارزار و پرورش دهنده نسلی نو بودند که شهادت در راه آرمان های مقدس را سعادت شمردند. 3) حضور اجتماعی: تغییر نظام سیاسی و پاک تر شدن فضای اجتماعی فرصتی به دست داد تا زن مسلمان با ارتقای رفتار اجتماعی خویش چهره ای از خود از ارایه دهد که نه به معنای انزوا بود و نه با تبرج و خودنمایی ملازمتی داشت. او به خوبی دریافته بود که مشارکت اجتماعی ضرورتا نه به معنای حضور فیزیکی در کوچه و خیابان و احراز مشاغل اقتصادی، که به معنای تاثیر هر چه بیشتر در تحولات اجتماعی در مسیر سعادت بشری است. کم شدن زمینه های اختلاط در برخی محیط های کار نیز در افزایش حضور و اقدام به فعالیت های اطمینان بخش آنان موثر بود. تشکیل NGO های زنان و تشکل های مردمی زنان در ایران ترسیم الگوی مشارکت اجتماعی زنان بدون اشتغال است. حضور زنان در عرصه دفاع مقدس بیانگر هویت اصلی زنان مسلمان ایرانی است و کارنامه 8 سال دفاع مقدس روایت مستور فتح زنانی است که عقبه دفاع مقدس را تقویت می کردند. جمعیت آیه های ایثار و تلاش که متشکل از راویان فتح ایثارگران دوران دفاع مقدس است، جلوه کوچکی از این حضور هستند. 4) رشد علمی: بالا رفتن میزان باسوادی دختران تا بیش از 90 درصد، کم شدن فاصله بی سوادی میان پسران و دختران، ارتقای تحصیلات تا سطوح عالی، رشد اطلاعات علمی و ازدیاد سریع پژوهشگران زن تنها یکی از شاخصه های رشد علمی زمان در دو دهه گذشته است. آنچه از اهمیت بیشتری برخوردار است ظهور طبقه ای از زنان فهمیده و روشنگر است که تحولات داخلی و بین المللی را پیگیری می کنند تا به معادله ای یابند که جامعه اسلامی به ویژه زنان در برابر هجوم فتنه های آخرالزمان به ویژه خطراتی که از ناحیه تهاجم فرهنگ بیگانه و پروژه جهانی سازی وارد می شود، محافظت کند. آنچه امیدواری را افزون می سازد آهنگ روبه رو شدن تعداد این زنان است. 5) توجه بیشتر به شأن مادری و همسری: زنان ما دریافتند که مادری و همسری دو فعالیت خطیر پیچیده و مهم است که بیشترین تاثیر را در توسعه فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی جامعه ایفا می کند. تجربه انقلاب و دفاع مقدس حقیقت این کلام امام را که «از دامن زن مرد به معراج می رود» به آنان چشانید و تجربه ای برای دوره سازندگی در اختیارشان گذاشت. آنان به خوبی به نقش تربیتی خود در خانواده آگاه شدند و امروزه به دنبال ارتقای آگاهی های خود برای توانمندتر شدن در این امر خطیر هستند. 6) توجه به مسایل زنان: اگر در گذشته این سرزمین مسایل اصلی جامعه زنان در پس غبارهای جهالت و تحجر نادیده گرفته یا در پشت زرورق ها و لعاب هایی از تجددزدگی پنهان می ماند و یا وارونه تفسیر می شد ظهور نسل جدید زنان و هدایت رهبرانی که هم خود را به حل مشکلات زنان موظف می دیدند و هم قدرت تشخیص مسایل واقعی آنان را داشتند و وجود مسئولانی که دغدغه حل مشکلات واقعی جامعه را داشتند، فرصتی دست داد تا دریچه ای نو بر حل مسایل زنان گشوده شود. امروزه گرچه اعتراف می کنیم که در پیگیری این مهم افتان و خیزان بوده ایم، اما بر این باوریم که شکستن سدهایی که دفاع از زنان را به منزله بیگانگی با معارف اسلام می دانست و یا مسایل آنها را به شبهاتی نیازمند پاسخ گویی تنزیل می داد، شکسته شده است و امروزه بسیاری از نهادهای فرهنگی و دینی خود را موظف به تحلیل و پیگیری مسایل زنان می دانند. این مهم مسئولیت نهادهای حکومتی و غیر دولتی را دوچندان می کند. امروزه زنان فرهیخته ما به حق این انتظار را دارند که به دور از شعارزدگی و عوام فریبی مشکلات زنان تحلیل و اولویت گذاری شده و با همت اقشار مختلف جامعه مرتفع گردد. زهرا چوپانی