انى تارک فیکم الثقلین کتاب الله وعترتى اءهل بیتى ما ان تمسکتم بهما لن تضلوا

من دو چیز ارزشمند در میان شما مى گذارم ؛ کتاب خدا، و عترت و اهل بیتم ، اگر به آنها چنگ بزنید هرگز گمراه نمى شوید.
2

رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم):
انما مثل اءهل بیتى فیکم کمثل سفینة نوح (علیه السلام) من دخلها نجا ومن تخلف عنها غرق ؛

مثل اهل بیت من مانند کشتى نوح است که هر کس داخل آن شد، نجات یافت و هر کس رهایش کرد، غرق گردید.
(3)
امام رضا (علیه السلام):
الناس لو علموا محاسن کلامنا لاتبعونا؛

مردم اگر از زیبایى هاى سخنان ما آگاه مى شدند، از ما پیروى مى کردند.
(4)
امام باقر (علیه السلام):
من اءصبح یجد برد حبنا على قلبه فلیحمد الله على بادى النعم قیل وما بادى النعم ؟ قال : طیب المولد؛

هر کس صبح کند و خنکاى محبت ما را در قلب خود بیابد، باید خدا را براى نخستین نعمت سپاس گوید، گفته شد نخستین نعمت چیست ؟ فرمودند: حلال زادگى .
(5)
امام صادق (علیه السلام):
انا ناءمر صبیاننا بتسبیح فاطمة علیها السلام کما ناءمرهم بالصلاة فالزمه فانه لم یلزمه عبد فشقى ؛
ما همان گونه که فرزندان خود را به نماز وامى داریم به تسبیح فاطمه علیها السلام وادار مى سازیم پس به آن پایبند باش که هر کس به آن پایبند شود، بدبخت نخواهد شد.
(6)
امام حسین (علیه السلام):
من زارنى بعد موتى زرته یوم القیامة ولولم یکن الا فى النار لاخرجته ؛
هر کس مرا پس از مرگ زیارت کند، در قیامت به دیدارش مى روم و حتى اگر در دوزخ باشد او را بیرون مى آورم .
(7)
امام صادق (علیه السلام):
لیس منا و لا کرامة من کان فى مصر فیه مائة اءلف اءو یزیدون و کان فى ذلک المصر اءحد اورع منه 
از ما نیست و کرامتى ندارد کسى که در شهر صد هزار نفرى یا بیشتر باشد و در آن شهر کسى پرهیزکارتر از او وجود داشته باشد.
(8)
رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم):
المهدى من ولدى تکون له غیبة اذا ظهر یملا الارض قسطا وعدلا کما ملئت جورا وظلما؛
مهدى فرزند من است او غیبت خواهد داشت و زمانى که ظهور مى کند زمین را پس از یک دوران ظلم و ستم ، سراسر عدل و داد خواهد نمود.
(9)
رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم):
ان الله خلقنى و خلق علیا وفاطمة والحسن والحسین والائمة من نور واحد؛
خداوند، من و على و فاطمه و حسن و حسین و امامان را از یک نور آفریده است .
(10)
رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم):
ستدفن بضعة منى بخراسان ما زارها مکروب الا نفس الله عزوجل کربه و لا مذنب الا غفر الله له ذنوبه ؛
دیرى نخواهد گذشت که پاره اى از تن من در سرزمین خراسان به خاک سپرده خواهد شد هر آدم گرفتار و یا گناهکارى که او را زیارت کند خداوند متعال گرفتارى او را برطرف و گناهان او را خواهد بخشید.
7 - نماز
(1)
رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم):
لا تزال امتى بخیر ما تحابوا واقاموا الصلاة و آتوا الزکاة وقروا الضیف ...؛
امتم همواره در خیر و خوبى اند تا وقتى که یکدیگر را دوست بدارند، نماز را برپا دارند، زکات بدهند و میهمان را گرامى بدارند...
(2)
رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم):
الصلاة مفتاح کل خیر؛نماز کلید همه خوبى هاست .
(3)
رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم):
اول الوقت رضوان الله ووسط الوقت رحمة الله و آخر الوقت عفو الله

نماز در اول وقت خشنودى خداوند، میان وقت رحمت خداوند و پایان وقت عفو خداوند است .
(4)
رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم):
ایها الناس ان المصلى اذا صلى فانه یناجى ربه تبارک وتعالى فلیعلم بما یناجیه

 اى مردم همانا نمازگزار هنگام نماز با پروردگار بزرگ و بلند مرتبه اش ‍ مناجات مى کند، پس باید بداند چه مى گوید.
(5)
امام على (علیه السلام):
لو یعلم المصلى ما یغشاه من الرحمة لما رفع راءسه من السجود؛
اگر نمازگزار بداند تا چه حد مشمول رحمت الهى است هرگز سر خود را از سجده بر نخواهد داشت .
(6)
امام على (علیه السلام):
انظر فیما تصلى وعلى ما تصلى ان لم یکن من وجهه وحله فلا قبول ؛
بنگر در چه (لباسى ) و بر چه (چیزى ) نماز مى گزارى ، اگر از راه صحیح و حلالش نباشد، قبول نخواهد بود.
(7)
امام صادق (علیه السلام):
من قبل الله منه صلاة واحدة لم یعذبه و من قبل حسنه لم یعذبه ؛
خداوند از هر کس یک نماز و یا یک کار نیک را قبول کند؛ عذابش ‍ نمى نماید.
(8)
امام صادق (علیه السلام):
تسبیح فاطمة علیها السلام فى کل یوم فى دبر کل صلاة احب الى من صلاة الف رکعة فى کل یوم 

تسبیحات فاطمه زهرا علیها السلام در هر روز پس از هر نماز نزد من محبوب تر از هزار رکعت نماز در روز است .
(9)
امام صادق (علیه السلام):
سجدة الشکر واجبة على کل مسلم تتم بها صلاتک وترضى بها ربک وتعجب الملائکة منک ...؛
سجده شکر بر هر مسلمانى واجب است ، با آن نمازت را کامل و پروردگارت را خشنود مى سازى و فرشتگان را به شگفتى مى آورى .
(10)
امام صادق (علیه السلام):
یعرف من یصف الحق بثلاث خصال : ینظر الى اصحابه من هم ؟ والى صلاته کیف هى ؟ وفى اى وقت یصلیها؟؛
کسى که از حق دم مى زند با سه ویژگى شناخته مى شود: ببینید دوستانش ‍ چه کسانى هستند؟ نمازش چگونه است ؟ و در چه وقت آن را مى خواند؟
8 - روزه
(1)
رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم):
ان للجنة بابا یدعى الریان لایدخل منه الا الصائمون ؛
بهشت را درى است که ریان نامیده مى شود از آن در، جز روزه داران وارد نشوند.
(2)
رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم):
صوموا تصحوا؛
روزه بگیرید تا تندرست باشید.
(3)
رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم):
من اشبع صائما سقاه الله من حوضى شربة لایظماء بعدها؛
هر کس روزه دارى را سیر نماید، خداوند از حوض (کوثر) من شربتى نصیب او خواهد کرد که پس از آن هرگز تشنه نشود.
(4)
رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم):
اللهم لک صمنا وعلى رزقک افطرنا فتقبله منا ذهب الظماء وابتلت العروق وبقى الاجر؛
بار خدایا براى تو روزه گرفتیم و با روزى تو افطار مى کنیم پس آن را از ما بپذیر، تشنگى رفت و رگها شاداب شد و پاداش ماند.
(5)
رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم):
من منعه الصوم من طعام یشتهیه کان حقا على الله ان یطعمه من طعام الجنة و یسقیه من شرابها؛
هر کس روزه ، او را از خوردن غذایى که اشتهاى او را دارد، باز دارد، بر خداست که او را از غذاى بهشت سیرش کند و از نوشیدنى بهشت به او بنوشاند.
(6)
امام على (علیه السلام):
لیس الصوم الامساک عن الماءکل والمشرب ، الصوم الامساک عن کل مایکرهه الله سبحانه 
روزه امساک از خوردن و آشامیدن نیست بلکه روزه ، خوددارى از تمامى چیزهایى است که خداوند سبحان آنها را بد مى داند.
(7)
امام على (علیه السلام):
نوم الصائم عبادة وصمته تسبیح ودعاؤ ه مستجاب وعمله مضاعف . ان للصائم عند افطار عند افطاره دعوة لاترد؛
خواب روزه دار عبادت ، سکوت او تسبیح ، دعایش پذیرفته و عملش دو چندان است . دعاى روزه دار به هنگام افطار از درگاه خدا رد نمى شود.
(8)
امام صادق (علیه السلام):
اما العلة فى الصیام لیستوى به الغنى والفقیر وذلک لان الغنى لم یکن لیجد مس الجوع فیرحم الفقیر لان الغنى کلما اراد شیئا قدر علیه ...؛
علت روزه گرفتن آن است که به سبب آن ثروتمند و فقیر برابر شوند زیرا ثروتمند گرسنگى را احساس نکرده تا به فقیر رحم کند چرا که ثروتمند هر گاه چیزى بخواهد مى تواند فراهم کند...
(9)
امام صادق (علیه السلام):
الصوم جنة من آفات الدنیا وحجاب من عذاب الاخرة ؛
روزه سپرى است از آفت هاى دنیا و پرده اى است از عذاب آخرت .
(10)
امام صادق (علیه السلام):
الصوم فوه لایتکلم الا بالخیر
روزه دارى (در حکم ) دهانى است که جز به خیر سخن نگوید.
9 - امر به معروف
(1)
امام على (علیه السلام):
و ما اءعمال البر کلها والجهاد فى سبیل الله عند الامر بالمعروف والنهى عن المنکر الا کنفثة فى بحر لجى ؛
همه کارهاى خوب و جهاد در راه خدا در برابر امر به معروف و نهى از منکر چون قطره اى است در دریاى عمیق .
(2)
امام على (علیه السلام):
ان الامر بالمعروف والنهى عن المنکر لا یقربان من اءجل و لا ینقصان من رزق ، لکن یضاعفان الثواب ویعظمان الاجر واءفضل منهما کلمة عدل عند امام جائر
امر به معروف و نهى از منکر نه اجلى را نزدیک مى کنند و نه روزى را کم مى نمایند، بلکه ثواب را دو چندان و پاداش را بزرگ مى سازند و برتر از امر به معروف و نهى از منکر سخن عادلانه است نزد حاکمى ستمگر.
(3)
رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم):
اذا لم یاءمروا بمعروف ولم ینهوا عن منکر ولم یتبعوا الاخیار من اءهل بیتى ، سلط الله علیهم شرارهم ، فیدعوا عند ذلک خیارهم فلا تستجاب لهم ؛
هر گاه (مردم ) امر به معروف و نهى از منکر نکنند، و از نیکان خاندان من پیروى ننمایند، خداوند بدانشان را بر آنان مسلط گرداند و نیکانشان دعا کنند اما دعایشان مستجاب نشود.
(4)
رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم):
لا یاءمر بالمعروف و لا ینهى عن المنکر الا من کان فیه ثلاث خصال : رفیق بما یاءمر به رفیق فیما ینهى عنه ، عدل فیما یاءمر به عدل فیما ینهى عنه ، عالم بما یاءمر به عالم بما ینهى عنه ؛
امر به معروف و نهى از منکر نکند مگر کسى که سه خصلت در او باشد: در امر و نهى خود مداراکند، در امر و نهى خود میانه روى نماید و به آنچه امر و نهى مى کند، دانا باشد.
(5)
امام على (علیه السلام):
من اءمر بالمعروف شد ظهر المؤ من ومن نهى عن المنکر اءرغم اءنف المنافق واءمن کیده ؛

هر کس امر به معروف کند به مومن نیرو مى بخشد و هر کس نهى از منکر نماید بینى منافق را به خاک مالیده و از مکر او در امان مى ماند.
(6)
رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم):
لا یزال الناس بخیر ما اءمروا بالمعروف و نهوا عن المنکر و تعاونوا على البر والتقواى فاذا لم یفعلوا ذلک نزعت منهم البر کات ، وسلط بعضهم على بعض ، ولم یکن لهم ناصر فى الارض و لا فى السما

تا زمانى که مردم امر به معروف و نهى از منکر نمایند و در کارهاى نیک و تقوا به یارى یکدیگر بشتابند در خیر و سعادت خواهند بود، اما اگر چنین نکنند، برکت ها از آنان گرفته شود و گروهى بر گروه دیگر سلطه پیدا کنند و نه در زمین یاورى دارند و نه در آسمان .
(7)
امام باقر (علیه السلام):
اءوحى الله تعالى الى شعیب النبى انى معذب من قومک مائة اءلف : اءربعین اءلفا من شرارهم وستین اءلفا من خیارهم فقال : یارب هولاء الاشرار فما بال الاخیار؟! فاوحى الله عزوجل الیه : داهنوا اءهل المعاصى فلم یغضبوا لغضبى ؛
خداى تعالى به شعیب پیامبر وحى فرمود که : من صد هزار نفر از قوم تو را عذاب خواهم کرد: چهل هزار نفر بدکار را، و شصت هزار نفر از نیکانشان را. شعیب عرض کرد: پروردگارا! بدکاران سزاوارند اما نیکان چرا؟ خداى عزوجل به او وحى فرمود که : آنان با گنهکاران راه آمدند و به خاطر خشم من به خشم نیامدند.
(8)
رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم):
من راءى منکم منکرا فلیغیره بیده ، فان لم یستطع فبلسانه ، فان لم یستطع فبقلبه وذلک اءضعف الایمان 

هر کس از شما منکرى ببیند باید با دست و اگر نتوانست با زبانش و اگر نتوانست با قلبش آن را تغییر دهد، که پائین ترین درجه ایمان همین (تغییر قلبى ) است .
(9)
امام باقر (علیه السلام):
ان الامر بالمعروف والنهى عن المنکر سبیل الانبیاء، ومنهاج الصلحاء، فریضة عظیمة بها تقام الفرائض ، و تاءمن المذاهب ، و تحل المکاسب ، وترد المظالم ، و تعمر الارض ، وینصف من الاعداء، ویستقیم الامر
امر به معروف و نهى از منکر راه و روش پیامبران و شیوه صالحان است و فریضه بزرگى است که دیگر فرایض به واسطه آن بر پا مى شود، راه ها امن مى گردد و درآمدها حلال مى شود و حقوق پایمال شده به صاحبانش بر مى گردد، زمین آباد مى شود و (بدون ظلم ) حق از دشمنان گرفته مى شود و کارها سامان مى پذیرد.
(10)
رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم):
من اءمر بالمعروف ونهى عن المنکر فهو خلیفة الله فى الارض وخلیفة رسوله
هر کس امر به معروف و نهى از منکر نماید، جانشین خدا در زمین و جانشین رسول اوست .
10 - جهاد
(1)
امام على (علیه السلام):
ان الجهاد باب من اءبواب الجنته فتحه الله لخاصة اءولیائه وهو لباس ‍ التقوى ودرع الله الحصینة وجنته الوثیقة ؛
براستى که جهاد یکى از درهاى بهشت است که خداوند آن را براى اولیاى خاص خود گشوده است . جهاد جامعه تقوا و زره استوار خداوند و سپر محکم است .
(2)
امام على (علیه السلام):
ان الله فرض الجهاد وعظمه وجعله نصره وناصره . والله ما صلحت دنیا ولادین الا به ؛
در حقیقت خداوند جهاد را واجب گردانید و آن را بزرگداشت و مایه پیروزى و یاور قرارش داد. به خدا سوگند که کار دنیا و دین جز با جهاد درست نمى شود.
(3)
امام على (علیه السلام):
ان الله کتب القتل على قوم والموت على آخرین وکل آتیه منیته کما کتب الله له فطوبى للمجاهدین فى سبیله والمقتولین فى طاعته

براستى که خداوند براى گروهى کشته شدن را مقرر فرمود و براى دیگران مردن را. هر گروهى با همان سرنوشتى که خداوند مقرر کرده است مى رسد. پس ، خوشا به سعادت مجاهدان در راه خدا و کشته شدگان در راه اطاعت او.
(4)
امام على (علیه السلام):
جاهدوا فى سبیل الله باءیدیکم فان لم تقدروا فجاهدوا باءلسنتکم فان لم تقدروا فجاهدوا بقلوبکم ؛

در راه خدا با دستهاى خود جهاد کنید، اگر نتوانستید با زبانهاى خود و اگر باز هم نتوانستید با قلب خود جهاد کنید.
(5)
رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم):
حرس لیلة فى سبیل الله عزوجل اءفضل من اءلف لیلة یقام لیلها و یصام نهارها؛

یک شب نگهبانى در راه خدا برتر است از هزار شبانه روز که شبهایش به عبادت و روزهایش به روزه دارى سپرى شود.
(6)
رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم):
اءفضل الجهاد من اءصبح لایهم بظلم اءح

برترین جهاد آن است که انسان روز خود را آغاز کند در حالى که در اندیشه ستم کردن به احدى نباشد.
(7)
امام على (علیه السلام):
جهاد المراءة حسن التبع
جهاد زن خوب شوهردارى کردن است .
(8)
امام على (علیه السلام):
جاهد شهوتک وغالب غضبک وخالف سوء عادتک ، تزک نفسک ، ویکمل عقلک و تستکمل ثواب ربک ؛
با هوا و هوس خود جهاد کن ، برخشمت مسلط شو و باعادتهاى بد خود مخالفت کن تا نفست پاکیزه شود، عقلت به کمال برسد و از پاداش ‍ پروردگارت بهره کامل ببرى .
(9)
امام على (علیه السلام):
علیکم بالجد والاجتهاد و التاءهب والاستعداد والتزود فى منزل الزاد ولاتغرنکم الحیاة الدنیا کما غزت من کان قبلکم من الامم الماضیة والقرون الخالیة 
بر شما باد تلاش و سختکوشى و مهیا شدن و آماده گشتن و توشه برداشتن از سراى توشه (دنیا). مبادا زندگى دنیا شما را بفریبد چنان که ملتهاى گذشته و اقوام پیشین را فریفت .
(10)
امام باقر (علیه السلام):
لما قال له رجل ضعیف العمل قلیل الصلاة قلیل الصوم ولکن اءرجو اءن لا آکل الا حلالا و لا اءنکح الا حلالا: واءى جهاد اءفضل من عفة بطن وفرج ؟!

در پاسخ کسى که عرض کرد: من در عمل ناتوانم و نماز و روزه کم به جاى مى آورم اما سعى مى کنم جز حلال نخورم و جز با حلال نزدیکى نکنم فرمودند: چه جهادى برتر از پاک نگهداشتن داشتن شکم و شرمگاه ؟!.
11 - توکل
(1)
امام على (علیه السلام):
التوکل على الله نجاة من کل سوء وحرز من کل 

توکل بر خداوند، مایه نجات از هر بدى و محفوظ بودن از هر دشمنى است .
(2)
امام على (علیه السلام):
من توکل على الله ذلت له الصعاب وتسهلت علیه الاسباب 
هر کس به خدا توکل کند، دشوارى ها براى او آسان مى شود و اسباب برایش فراهم مى گردد.
(3)
رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم):
من توکل على الله کفاه مؤ نته ورزقه من حیث لا یحتسب
هر کس به خدا توکل کند، خداوند هزینه او را کفایت مى کند و از جایى که گمان نمى برد به او روزى مى دهد.
(4)
امام صادق (علیه السلام):
ان الغنى والعز یجولان فاذا ظفرا بموضع التوکل اءو طنا؛بى نیازى و عزت به هر طرف مى گردند و چون به جایگاه توکل دست یافتند در آنجا قرار مى گیرند.
(5)
امام باقر (علیه السلام):
من توکل على الله لایغلب ومن اعتصم بالله لایهزم ؛
هر کس به خدا توکل کند، مغلوب نشود و هر کس به خدا توسل جوید، شکست نخورد.
(6)
رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم):
التوکل بعد الکیس مؤ عظة ؛
توکل کردن (به خدا) بعد از به کار بردن عقل ، خود موعظه است .
(7)
رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم):
الطیرة شرک ومامنا الا ولکن الله یذهبه بالتوکل
فال بد زدن شرک است و هیچ کس از ما نیست مگر این که به نحوى دستخوش فال بد زدن مى شود، اما خداوند با توکل به او آن را از بین مى برد.
(8)
رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم):
راءى رسول الله (صلى الله علیه و آله و سلم) قوما لا یزرعون قال : ما اءنتم ؟ قالوا: نحن المتوکلون ، قال : لا، بل اءنتم المتکلون ؛

رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم) گروهى را که کشت و کار نمى کردند، دیدند و فرمودند: شما چه کاره اید؟ عرض کردند ما توکل کننده گانیم . فرمودند: نه ، شما سربارید.
(9)
امام کاظم (علیه السلام):
لما سئل عن قوله تعالى : (ومن یتوکل على الله فهو حسبه ) -: التوکل على الله درجات ، منها اءن تتوکل على الله فى امورک کلها فما فعل بک کنت عنه راضیا تعلم اءنه لایاءلوک خیرا وفضلا وتعلم اءن الحکم فى ذلک له فتوکل على الله بتفویض ذلک الیه وثق به فیها وفى غیره

در پاسخ به سوال از آیه ((و هر کس به خدا توکل کند او براى وى بس ‍ است )) توکل کردن بر خدا درجاتى دارد: یکى از آنها این است که در تمام کارهایت به خدا توکل کنى و هر چه با تو کرد از او خشنود باشى و بدانى که او نسبت به تو از هیچ خیر و تفضلى کوتاهى نمى کند و بدانى که در این باره حکم ، حکم اوست ، پس با واگذارى کارهایت به خدا بر او توکل کن و در آن کارها و دیگر کارها به او اعتماد داشته باش .
(10)
رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم):
یقول الله عزوجل ما من مخلوق یعتصم دونى الا قطعت اءسباب السماوات واءسباب الارض من دونه فان ساءلنى لم اعطه وان دعانى لم اجبه

 خداوند عزوجل مى فرماید: هیچ مخلوقى نیست که به غیر من پناه ببرد، مگر اینکه دستش را از اسباب و ریسمانهاى آسمانها و زمین کوتاه کنم ، پس اگر از من بخواهد عطایش نکنم و اگر مرا بخواند جوابش ‍ ندهم .
12 - دعا
(1)
امام صادق (علیه السلام):
علیکم بالدعاء، فانکم لاتقربون الى الله بمثله ، و لا تترکوا صغیرة لصغیرها اءن تدعوابها، ان صاحب الصغار هو صاحب الکبار؛

شما را سفارش مى کنم به دعا کردن ، زیرا با هیچ چیز به مانند دعا به خدا نزدیک نمى شوید. و دعا کردن براى هیچ امر کوچکى را، به خاطر کوچک بودنش رها نکنید، زیرا حاجتهاى کوچک نیز به دست همان کسى است که حاجتهاى بزرگ به دست اوست .
(2)
امام حسن مجتبى (علیه السلام):
انا الضامن لمن لم یهجس فى قلبه الا الرضا اءن یدعو الله فیستجاب له 
کسى که در دلش هوایى جز خشنودى خدا خطور نکند، من ضمانت مى کنم که خداوند دعایش را مستجاب کند.
(3)
رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم):
من سره ان یستجیب الله له عند الشدائد والکرب فلیکثر الدعاء فى الرخاء؛
هر کس دوست دارد خداوند هنگام سختى ها و گرفتارى ها دعاى او را اجابت کند، در هنگام آسایش ، دعا بسیار کند.
(4)
رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم):
لیس شى ء اءسرع اجابة من دعوة غائب لغائب ؛
هیچ دعایى زودتر از دعایى که انسان در غیاب کسى مى کند، مستجاب نمى شود.
(5)
رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم):
اغتنموا الدعاء عند الرقة فانها رحمة ؛
دعا کردن را در هنگام رقت قلب غنیمت شمرید، که رقت قلب ، رحمت است .
(6)
امام صادق (علیه السلام):
اذا اراد اءحدکم اءن یستجاب له فلیطیب کسبه ولیخرج من مظالم الناس ، و ان الله لا یرفع الیه دعاء عبد وفى بطنه حرام اءو عنده مظلمة لاحد من خلقه ؛

هر کس بخواهد دعایش مستجاب شود، باید کسب خود را حلال کند و حق مردم را بپردازد. دعاى هیچ بنده اى که مال حرام در شکمش باشد یا حق کسى بر گردنش باشد، به درگاه خدا بالا نمى رود.
(7)
امام صادق (علیه السلام):
ان العبد لیدعو فیقول الله عزوجل للملکین : قد استجبت له ولکن احبسوه بحاجته ، فانى احب اءن اءسمع صوته وان العبد لیدعو فیقول الله تبارک و تعالى : عجلوا له حاجته فانى ابغض صوته ؛

هر آینه بنده دعا مى کند و خداوند عزوجل به دو فرشته مى فرماید: من دعاى او را مستجاب کردم اما حاجتش را نگهدارید، زیرا دوست دارم صداى او را بشنوم و همانا بنده دعا مى کند و خداوند تبارک و تعالى مى فرماید: زود خواسته اش را برآورید که من خوش ندارم صداى او را بشنوم .
(8)
امام سجاد (علیه السلام):
من لم یرج الناس فى شى ء ورد اءمره الى الله عزوجل فى جمع اموره استجاب الله عزوجل له فى کل شى ء؛

هر کس در هیچ کارى به مردم امید نبندد و همه کارهاى خود را به خداى عزوجل واگذارد، خداوند هر خواسته اى که او داشته باشد اجابت کند.
(9)
امام على (علیه السلام):
ربما ساءلت الشى ء فلا توتاه واوتیت خیرا منه عاجلا اءو آجلا اءو صرف عنک لما هو خیر لک ، فلرب اءمر طلبته فیه هلاک دینک لو اوتیته ، فاتکن مساءلتک فیما یبقى لک جماله وینفى عنک وباله

نوشته شده در یکشنبه 90 دی 11ساعت ساعت 12:0 صبح توسط سید.محمد علی شهرام شمس| نظر بدهید