شام تاریک مرا از لطف روشن کن حسین

این کویرستان جانم را تو گلشن کن حسین

خانه ای دارم به نام دل ، تو در آن جای گیر

در حریم امن جان من تو مأمن کن حسین

زندگانی در لباس عشق تو معنا دهد

از کراماتت مرا این رخت بر تن کن حسین

آتشی از عشق تو باشد مرا در جان و دل

این شرار عاشقی را شعله افکن کن حسین

تا ز عطر کربلا لبریز گردد هستی ام

شور ایمان ، شور دین ایجاد در من کن حسین

بر لب خشکیده ، گوید عقل ، جاری کن سرشک

از گلوی تشنه ، گوید عشق ، شیون کن ، حسین

ای همه احسان ، در این محنت سرای درد خیز

یک نظر بر « یاسر » آلوده دامن کن حسین

* *

نوشته شده در یکشنبه 90 دی 11ساعت ساعت 12:13 صبح توسط سید.محمد علی شهرام شمس| نظر بدهید