بهشت روح افزایم حسین است

ز حق تنها تمنّایم حسین است

چراغ شام تاریکم رخ اوست

فروغ صبح فردایم حسین است

دو عالم ، بنده ی عشق وی استم

و در این راه مولایم حسین است

چه در ظاهر چه در باطن همینم

مرا پنهان و پیدایم حسین است

ندارم غیر مهرش تکیه گاهی

مرا دنیا و عقبایم حسین است

بهشت جسم و جانم کربلایش

سرور قلب شیدایم حسین است

گرفته هر کسی مأوا به جایی

ببین ای عشق مأوایم حسین است

اگر « یاسر » به عشقش داده ام دل

امید قلب تنهایم حسین است

نوشته شده در یکشنبه 90 دی 11ساعت ساعت 12:16 صبح توسط سید.محمد علی شهرام شمس| نظر بدهید