فراق عاشقی دیدند و از غم

هزاران قامت خم آفریدند

عزای هر دو عالم را به یکجا

هم آغوش محرّم آفریدند

دل ما را به بازار محبت

ز اوّل کار درهم آفریدند

عزای جان شد و بر خیمه عشق

ز مشکین موی پرچم آفریدند

بگیرد تا که رونق فصل پائیز

گلی بر باغ خاتم آفریدند

خزان شد شاخسار زندگانی

سرشک دیده گردید ارغوانی

نوشته شده در یکشنبه 90 دی 11ساعت ساعت 12:29 صبح توسط سید.محمد علی شهرام شمس| نظر بدهید