طبق مشهور علماى امامیه ولادت با سعادت رسول خدا حضرت محمد بن عبداللّه(صلى الله علیه وآله) در روز جمعه هفدهم ربیع الاوّل سال عام الفیل در مکه معظمه، هنگام طلوع فجر واقع شده است.
نام آن حضرت، محمد(صلى الله علیه وآله) و کنیه ایشان ابوالقاسم است، و نام پدر عبداللّه، و نام مادرش آمنه بنت وهب است.
در روز ولادت پیامبر(صلى الله علیه وآله)، هر بتى که در هر جاى عالم بود به رو افتاد، چهارده کنگره از ایوان کسرى فرو ریخت، طاق کسرى از میان به دو نیم شد که تا امروز نمایان است، دریاچه ساوه که آن را مورد پرستش قرار مى دادند خشک و تبدیل به نمکزار شد. در وادى ساوه که سالها بود کسى آب در آن ندیده بود آب جارى شد، آتشکده فارس که هزار سال خاموش نشده بود در شب ولادت آن حضرت خاموش شد، علم کاهنان و سحر ساحران باطل گردید، و نیز هنگام ولادت این ندا از آسمان شنیده شد: «جاءَالْحَقْ وَ زَهَقَ الباطِلَ، إِنَّ الْباطِلَ کانَ زَهُوقاً».(