محیط زیست، خوداتکایی و حفظ و توسعه‌ی نیروی انسانی از موضوعاتی است که شدیداً در عرصه‌ی نفت و گاز کشور مورد توجه آقا بوده است. ایشان در سفرشان به عسلویه مواردی همچون بازگشت به خود و اتکا به خویشتن، اتکا به این همه نیروی بااستعداد و توانمند را به طور جدی مورد توجه قرار دادند. ما به ایشان گفتیم دشمن پروژه‌هایی را برای خود تعریف کرده تا بتواند نیروهای جوان و متخصص و نخبه‌ی ما را جذب کند. ایشان فرمودند وزارتخانه و دستگاه‌ها باید تدبیر کنند و مانع شوند. شما عوامل انگیزشی را این طرف افزایش دهید و این‌ها را از دست ندهید. اگر از دست دادید، اتکای شما به ساخت داخل کم می‌شود و پروژه‌ها معطل می‌ماند.

نکته‌ی دیگری ‌که ایشان گوشزد کردند،‌ توجه صنعت نفت به مردم بومی است. من خدمتشان گزارش دادم که حدود 983 میلیارد تومان پروژه‌ی مصوب از صنعت نفت گرفته‌ایم و دانشگاه و مدرسه در استان ساخته‌ایم و می‌سازیم. چند صد کیلومتر هم جاده‌سازی داشته‌ایم و باز هم داریم. ایشان نیز تصریح کردند که رمز پایداری و توسعه همین است؛ این که توجه به زندگی مردم صورت گیرد و رفاه‌ ایشان حل شود و همین است که امنیت و پایداری و توسعه‌ی شما را تأمین می‌کند.

تأکید ایشان در مورد محیط زیست نیز بسیار زیاد است. در بازدید از عسلویه وقتی آقا به مشعل‌هایی رسیدند که شعله‌های بسیار بلندی داشت، اشاره کردند که چرا این شعله‌ها این‌قدر بلند است؟ یکی از دوستان توضیح داد که این به لحاظ فنی است. گفتند من دو سؤال دارم؛ اول این‌که آیا این شعله‌ها گاز است و ارزش اقتصادی دارد؟ گفتیم بله. آقا گفتند: دوم این‌که آیا محیط زیست را آلوده می‌کند؟ گفتیم بله. گفتند پس باید تدبیر کنید. توجیه نکنید، تدبیر کنید.

پس از دستور ایشان ما پروژه‌ای را تعریف و اجرا کردیم که دو سه ماه دیگر تمام می‌شود. دو بخش از آن انجام شده و ارتفاع شعله از سی، چهل متر به کمتر از نیم متر تبدیل شده است. به هر حال منویاتی که ایشان فرمودند، تبدیل به یک سیاست راهبردی برای نفت شده و الان ما روی محیط زیست به‌شدت خیمه زده‌ایم و به‌طور جدی روی کاهش آلودگی‌ها در حال برنامه‌ریزی و اجرا هستیم.

نکته‌ی بسیار مهم دیگر برای رهبری این است که ما تولید علمی و دانش‌بنیان در زمینه‌ی نفت داشته باشیم. به همین دلیل ایشان بسیار خوشحال بودند که ما با یک برنامه‌ی علمی به ‌سمت صیانت از منافع ملی پیش می‌رویم. به‌ویژه وقتی گفتیم پای دانشگاه‌ها را به طور گسترده به این حوزه‌ها کشانده‌ایم، این خوشحالی ایشان بیشتر شد. در حال حاضر چند دانشگاه و مؤسسه‌ی پژوهشی و آموزشی کشور به طور جدی در این عرصه ورود کرده‌اند، زیرا این حوزه در حقیقت حوزه‌ی پیوند علم و صنعت است و ایشان همواره توجه خاصی به تولید ثروت از طریق دانش فنی و دانش نفت و گاز داشته و دارند.

تحریم به ضد تحریم تبدیل می‌شود
یکی از عوامل مؤثر در پیشرفت و ابتکار، إعمال فشارهای خارجی و تحریم است. ما این را حس می‌کنیم که هر چه دشمن فشار را بیشتر می‌کند، لطف خدا قطعاً بیشتر می‌شود و از آن طرف خلاقیت و نوآوری هم به صورت جهشی پیشرفت می‌کند. در این نمایشگاه «توانمندی‌های صنعت نفت و گاز کشور» شما تنها بخشی از اقلام تولید داخل را ملاحظه می‌کنید و نه همه را. گاهی ما در تکمیل چاه‌ها و موارد دیگر، اقلامی را تولید کرده‌ایم یا ارتقا داده‌ایم که حتی برای سازنده‌ی اصلی آن محل شگفتی است که ما چگونه اولاً به این فناوری دست پیدا کرده‌ایم و بعد چطور آن را ارتقا داده‌ایم؟ شما یک فناوری را وقتی می‌توانید ارتقا دهید که آن را بومی و درون‌زا کرده باشید. به عبارت دیگر یک زمان می‌روید و قطعه‌ای را می‌آورید و مهندسی معکوس می‌کنید، اما یک موقع هم نه؛ بومی‌سازی می‌کنید. وقتی بومی‌سازی شد، من می‌توانم هر تغییری را در آن ایجاد کنم. وقتی توانستم هر تغییری در آن ایجاد کنم، در حقیقت به آن دانش فنی و فناوری دست پیدا کرده‌ام.

بنابراین هر وقت این فشارها به ما وارد شود، تهدیدها اتوماتیک تبدیل به فرصت‌ می‌شود. در غیر این صورت ما باید دست‌هایمان را بالا ببریم و توسعه‌مان را متوقف کنیم. این روند هم نه در اعتقادات ما هست و نه در سیاست نظام. بنابراین هر فشاری که آنها وارد می‌کنند، به نوعی یک جهش، خیزش و نوآوری را در داخل کشور خلق می‌کند.

این را هم بگویم که گاهی همه‌ی تلاش‌ها برای تولید یک کالا هم اقتصادی نیست. ما دوستان بسیار زیادی هم در صحنه‌ی بین‌المللی داریم که می‌توانیم از طریق آنها کالاهای مورد نیاز را تأمین کنیم. اخیراً به فرانسه رفتیم تا در مورد چند قلم از کالاهای مورد نیازمان با آنها صحبت کنیم. به ما می‌گفتند که آمریکایی‌ها فشار زیادی به ما می‌آورند که ما این محصولات را به شما ندهیم؛ اگرچه متضرر هم شویم. فشار آمریکا به این دلیل است که آنها گاز قطر را می‌برند و فناوری آن هم با خودشان است، اما در مورد ایران هیچ سودی ندارند. اتفاقاً در جلسه‌ای که سفیر ایران در فرانسه هم بودند، به آنها گفتیم چرا آمریکایی‌ها نمی‌خواهند ما در عسلویه به روزی 800 میلیون مترمکعب برسیم؟ گفتند این گاز اگر تولید شود، آمریکا روی توزیعش هیچ نظارتی ندارد. نظام شما به هر حال سیاست‌های خاص و نیز استقلال خود را دارد.

این توسعه متکی بر هویت دینی و ملی ماست. ایرانی بودنِ این توسعه، یک ویژگی است که دنیا آن را حس می‌کند و می‌بیند که مثلاً ما در حوزه‌ی حفاری -چه در بخش خشکی و چه در بخش دریا- به خودکفایی صددرصد رسیده‌ایم. قبلاً تمام دکل‌های ایران یا آمریکایی بود یا انگلیسی، ولی اکنون همه‌ی دکل‌های ما تبدیل به ساخت داخل آن هم با کیفیت بالا شده است. صنعت نفتی که در ابتدای پیروزی انقلاب تنها 17 درصد از قطعات را خودش می‌ساخت، امروز این درصد را به بالای 60 تا 65 درصد رسانده است.

بنابراین مجموعه‌ی تحریم در کوتاه‌مدت گاهی زمان را برای دست‌یابی به کالا و فناوری یا هزینه‌ی آن را افزایش می‌دهد، اما در میان‌مدت و بلندمدت قطعاً تحریم به ضد تحریم‌کننده تبدیل می‌شود و نیز به فرصتی برای ما تا به شکوفایی و نوآوری و استقلال علمی و فناوری در کشور برسیم.

نوشته شده در جمعه 90 اسفند 26ساعت ساعت 12:8 صبح توسط سید.محمد علی شهرام شمس| نظر بدهید