عن الرضا علیه‏السلام أنه قال له رجل من أهل خراسان:

یا ابن رسول الله رأیت رسول الله صلی الله علیه و آله فی المنام کأنه یقول لی:

کیف أنتم اذا دفن فی أرضکم بعضی فاستخفظتم و دیعتی و غیب فی ثراکم نجمی؟

فقال له الرضا علیه‏السلام:

«أنا المدفون فی أرضکم،و أنا بضعة من نبیکم، و أنا الودیعة و النجم، ألا فمن زارنی و هو یعرف ما أوجب الله تبارک و تعالی من حقی و طاعتی، فأنا و آبائی شفعاؤه یوم القیامة، و من کنا شفعاءه یوم القیامة نجا و لو کان علیه مثل وزر الثقلین الجن و الأنس.»

 

مردی خراسانی به امام رضا علیه‏السلام عرض نمود:

ای فرزند رسول خدا، پیامبر خدا صلی الله علیه و آله را در خواب دیدم که به من فرمود:

«چگونه است حال شما آن هنگام که فردی از (خاندان) من در سرزمین شما دفن گردد و شما به حفظ این امانت من اهتمام نمایید و ستاره‏ی من در خاک شما پنهان گردد؟»

امام رضا علیه‏السلام فرمود:

«من هستم که در سرزمین شما دفن می‏گردم؛ من پاره‏ی تن پیامبر شما هستم؛ و منم آن امانت و ستاره، آگاه باشید کسی که مرا زیارت کند، در حالی که بداند که خدای تبارک و تعالی (ادای) حق و پیروی مرا واجب ساخته است، من و پدرانم روز قیامت شفیعان او خواهیم بود، و کسی که ما روز قیامت شفیع او باشیم (از آتش دوزخ) رهایی می‏یابد، هر چند بار گناهان جن و انس بر او باشد.»

نوشته شده در چهارشنبه 91 فروردین 2ساعت ساعت 9:49 عصر توسط سید.محمد علی شهرام شمس| نظر بدهید